საქართველოს პარლამენტის წევრი, რომან გოცირიძე ფეისბუქის საკუთარ გვერდზე აქვეყნებს ბოლო პერიოდის სტატისტიკურ მონაცემებს და კითხვას უსვამს ეროვნულ ბანკს:
«გვახსოვს ძალიან მაგარი იტალიური ფილმი, “პური და შოკოლადი” რომ ჰქვია? ფილმი იტალიიდან შვეიცარიაში სამუშაოს საშოვნელად წასულ კაცზეა. თმებსაც კი იღებავს ქერად, იქაურად რომ გამოჩნდეს:)) ჩაგრავენ წარმომავლობის გამო საწყალს.
რატომ გამახსენდა ეს? ღარიბი იტალიიდან გარბოდა ხალხი საზღვარგარეთ სამუშაოს საშოვნელად. ახლა იტალიაში მიდიან სამუშაოდ აღმოსავლეთ ევროპიდან, ყოფილი საბჭოთა კავშირიდან და სხვა ქვეყნებიდან. განვითარდა ქვეყანა, არ ყოფნით მუშახელი.
ბოლო მონაცემებით იტალიაში დასაქმებული ჩვენი თანამემამულეების მიერ მაისის თვეში გადმოირიცხა 39 მილიონი დოლარი, რაც მეტია ნებისმიერი სხვა ქვეყნიდან გადმორიცხულზე.
ეს სევდიანი და სასაცილო ფილმი იმით მთავრდება, რომ სამშობლოში გამოძევებული იტალილი ნიშნისმოგებით მიმართავს შვეიცარიელებს, რომ მათ სამაგიეროდ არა აქვთ ზღვა:))
მართლაც, ზღვაცა გვაქვს, მთებიც გვაქვს, გვყავს მშრომელი ადამიანები. “ზარმაცი და ნიჭიერები”-ეს მოარული ფრაზა არის ტყუილი. ღმერთმა რომ მოქეიფე და უდარდელ ქართველებს თავისი მიწა გვაჩუქა, ეს არის ცუდი ლეგენდა, თუმცა არაა ქართული. თურქმენეთში მოვისმინე ეს თქმულება მათ ქვეყანაზე, მდინარის პირას გაშლილ კარავში, სადაც საქეიფოდ დაგვპატიჟეს და სადაც იყო მხოლოდ ქვიშა და არცერთი ხე. როცა ეს ზღაპარი შეიქმნა, მაშინ ნავთობი და გაზი რა იყო, არც კი იცოდნენ თურქმენებმა.
რაც შეეხება უცხოეთიდან გადმორიცხვებს, ბოლო თვეებია აღინიშნება მისი უპრეცედენტო ზრდა. ეროვნულ ბანკს ისიც კი არ უცდია აეხსნა, თუ რაშია საქმე. მართლა იმატა თუ ჯიბით ჩამოტანა ჩაანაცვლა საბანკო არხებით “ჩამოტანამ”. ან პანდემიის დროს როგორ მოხდა ჩენი თანამემამულეების შემოსავლების ასეთი მკვეთრი ზრდა? თუ აქ გაუჭირდათ ოჯახებს და დანაზოგებს და ბოლო კაპიკებებს უგზავნიან ახლობლებს იქიდან?
როცა ქვეყნის ეკონომიკის 13 პროცენტი და ლარის სტაბილურობა ამ ადამიანების შრომაზეა დამოკიდებული, ცოტა თავი შეიწუხოს მთავრობამ და ეროვნულმა ბანკმა და ახსნას, რა მოვლენასთან გვაქვს საქმე.» — წერს გოცირიძე.
