საბჭოთა კავშირში კვების მრეწველობის შესახებ ბევრი რამ არის ცნობილი. ამასთან, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მაგ პერიოდში მცხოვრები პირებიც ორიგინალურ პროდუქტს ცნობდნენ. რაც არ უნდა უცნაურად ჟღერდეს, დაკონსერვებული… წყალია. მართლაც, ასეთი პროდუქტის არსებობა, პრინციპში, ეჭვქვეშ შეიძლება დადგეს და ყველაფერი იმიტომ, რომ იგი საბჭოთა კავშირის მოქალაქეთა ძალიან მცირე ჯგუფისთვის იყო წარმოებული და ის მაღაზიებში არასდროს გამოჩენილა.
დღეს ასეთი პროდუქტის არსებობის შესახებ მხოლოდ ინტერნეტში განთავსებული ფოტომასალითაა ცნობილი სხვადასხვა, როგორც პლატფორმებზე გასაყიდად შემოთავაზებული პროდუქტი. მაგრამ საბჭოთა კავშირში კიდევ უფრო ნაკლებმა ადამიანმა იცოდა ამ წყლის შესახებ. სინამდვილეში, ეს მხოლოდ მისი პოტენციური მომხმარებლებისთვის ამზადებდნენ, რომლებსაც, შესაძლოა სხვათა შორის, ვერასდროს დაეგემოვნებინათ. საუბარია საბჭოთა საზღვაო ძალების სამხედრო მოსამსახურეებსა და სამოქალაქო მეზღვაურებზე.
საქმე იმაშია, რომ დაკონსერვებული წყალი მათი გადაუდებელი მომარაგების ნაწილი იყო იმ შემთხვევაში, თუკი გემი ან წყალქვეშა ნავი ღია ოკეანეში გასაჭირში აღმოჩნდებოდა. ადამიანს შეუძლია წყლის გარეშე გაცილებით ნაკლებ დროს გაძლოს, ვიდრე საკვების გარეშე, და ექსტრემალურ ვითარებაში, განსაკუთრებით მარილიანი წყლის პირობებში, პრაქტიკულად შეუძლებელია სუფთა, სასმელი წყლის სხვა წყაროებში ძებნა. ერთადერთი გამონაკლისი შეიძლება ყოფილიყო წვიმა, თუმცა ეს გამართლებაზე იყო დამოკიდებული.
თავად პროდუქტი, რომელიც მეზღვაურის მშრალი რაციონის ნაწილი იყო მოთავსებული იყო თუნუქის 240 გრამიან ქილაში. დაკონსერვებული წყლის შენახვის ვადა იყო 24 თვე. იგი დამზადდა რამდენიმე ვერსიით და ზოგიერთ მათგანს მწარმოებელმა დეტალური ინსტრუქციები დაურთო საგანგებო ვითარების შემთხვევაში:
”დაზოგე დაკონსერვებული წყალი. შეაგროვეთ და დალიეთ წვიმის წყალი, შეავსეთ თქვენს ხელთ არსებული ყველა კონტეინერი: გამოიყენეთ დაკონსერვებული წყალი, მხოლოდ უკიდურეს შემთხვევაში. ”
გარდა ამისა, არსებობდა ინსტრუქციები თავად წყლის გამოყენების შესახებ. მაგალითად ის, რომ მიზანშეწონილი არ იყო კონსერვის გაიხსნა მთლიანად, არამედ მასზე უნდა გაკეტებულიყო ორი ნახვრეტი და ამრიგად გამოიყენათ იგი.
პრაქტიკულად აღარ შემორჩა ინფორმაცია ამ არა ტრივიალური კონსერვების წარმოების ზუსტი ტექნოლოგიის შესახებ. ამასთან, დანამდვილებით ცნობილია ის, რომ ქილაში ყველა სახის სითხეს არ ასხამდნენ: მაგალითად, Novate.ru- ს რედაქციის თანახმად, მეზღვაურებისა და წყალქვეშა ნავების გადაუდებელი მომარაგებისთვის მხოლოდ წყაროს წყალი გამოიყენებოდა, რომელსაც ჯერ ფრთხილად ადუღებდნენ, შემდეგ კი ამდიდრებდნენ ვიტამინებით — ამ შემთხვევაში, ასკორბინის მჟავით.
მეზღვართათვის წყლის შენახვის თანამედროვე ვარიანტი
მეზღვაურების ხელშეუხებელ მარაგს შორის წყლის შენახვის ეს მეთოდი პრაქტიკულად უნიკალურია, რადგან ამისათვის მხოლოდ ორი ზესახელმწიფო — ამერიკის შეერთებული შტატები და საბჭოთა კავშირი იყენებდნენ კონსერვებს. თუმცა, იმ დროს როცა ეს უკანასკნელი ათწლეულების განმავლობაში კონსერვაციას ანიჭებდა უპირატესობას, დასავლეთში ეს იყო გარდამავალი ეტაპი სხვა ტიპის კონტეინერებისკენ სწრაფვისა ცივი ომის დროს.
ამერიკული კონსერვირებული წყალი ცივი ომის დროს
დღეს ამ მიზნებისთვის შენახვის სხვა ვარიანტებიც გამოიყენება. მაგალითად, წყალი ასეპტიკურად არის შეფუთული ლამინირებული ფოლგისგან დამზადებულ სპეციალურ პაკეტებში. გაიზარდა მისი შენახვის ვადა — ხუთ წლამდე. და მიუხედავად იმისა, რომ დღესაც მაღაზიის თაროებზე ასეთ პროდუქტს ვერ ნახავთ, საშუალო მომხმარებელს არ აქვს შეზღუდვები ინტერნეტში მისი შეკვეთისა.
წყარო: https://novate.ru/