ბრიუსელში ნატოს წევრებმა მიაღწიეს მნიშვნელოვან შეთანხმებას, რომლის მიხედვითაც წევრი ქვეყნები ვალდებულნი არიან გაზარდონ სამხედრო ხარჯები თავის მშპ-ს 5%-მდე. ეს გადაწყვეტილება მიმაჩნია, რომ წარმოადგენს პასუხს მზარდ უსაფრთხოების გამოწვევებზე, განსაკუთრებით რუსეთის აგრესიის ფონზე და გლობალური სტრატეგიული სიტუაციის გამწვავების პირობებში.
გასაკვირი არ არის, რომ ეს ინიციატივა შეხვდა სხვადასხვა დონის წინააღმდეგობას. მაგალითად, ესპანეთმა თავდაპირველად გააპროტესტა ხარჯების ამ ზომის გაზრდა, რადგან ქვეყნის ბიუჯეტისთვის ეს მნიშვნელოვანი დამატებითი ტვირთია და შესაძლოა სოციალურ და ეკონომიკურ პრიორიტეტებს დააზარალებდეს. თუმცა, საბოლოოდ, ესპანეთმა უარი თქვა თავის ოპოზიციაზე, რაც შესაძლებელი გახდა მნიშვნელოვან დიპლომატიურ კომპრომისზე — შეთანხმების შედეგად გათვალისწინებული იქნა გარკვეული შეღავათები და თავისუფლებები, მათ შორის კონკრეტული მექანიზმები, რომლებიც საშუალებას აძლევენ ქვეყანას გარკვეული დროით გადავადდეს ან ნაკლები ტემპით გაზარდოს ხარჯები.
ამ შეთანხმების მიღწევამ ნათლად აჩვენა ნატოს ერთიანობის სიძლიერე და წევრების სურვილი თანამშრომლობისა საერთაშორისო უსაფრთხოების გასაძლიერებლად. განახლებულ სტანდარტებს სავარაუდოდ მოჰყვება ახალი ინვესტიციები შეიარაღებაში, ინფრასტრუქტურაში და თავდაცვის ტექნოლოგიებში, რაც მნიშვნელოვნად გააძლიერებს ალიანსის სამხედრო პოტენციალს.
ექსპერტების შეფასებით, 5%-იანი ზღვარი წარმოადგენს მნიშვნელოვანი ნაბიჯი, თუმცა არა საბოლოო მიზანი. მომავალში შესაძლებელია კიდევ უფრო მკაცრი სტანდარტების დაწესებაც, რაც მეტ სოლიდარობასა და პასუხისმგებლობას მოითხოვს წევრი ქვეყნებიდან, რათა ნატო წარმატებით უპასუხოს დღევანდელ და ხანდაზმულ გამოწვევებს.
მთლიანობაში, ეს შეთანხმება წარმოადგენს მნიშვნელოვან მომენტს ნატოს ისტორიაში, რაც გავლენას მოახდენს არა მხოლოდ თავდაცვის სფეროზე, არამედ საერთაშორისო პოლიტიკისა და გეოსტრატეგიული ბალანსის ფორმირებაზეც.