რამ აიძულა ემანუელ მაკრონი რუსეთ- უკრაინის ომის საკითხებში მეომრად გადაქცეულიყო?
პირდაპირ რომ ვთქვათ, ეს არის ის კითხვა, რომელსაც სვამენ ევროპის კანცელარიებში მაშინ, როდესაც საფრანგეთის პრეზიდენტი აღფრთოვანებულია მისი ახალი როლით, როგორც ვლადიმერ პუტინის კონტინენტის მთავარი მოწინააღმდეგე.
ზოგიერთი ქვეყანა — ბალტიისპირეთის ქვეყნები, პოლონეთი — მიესალმება პრეზიდენტ მაკრონის აშკარა მიმართვას მოსკოვის საფრთხის «რეალისტური» შეფასების შესახებ.
სხვები — განსაკუთრებით კანცლერ ოლაფ შოლცის გერმანია — გაოგნებულია ამ ახლად აღმოჩენილი va-t-en-guerre (ფანატიკური) ფრანგული სულით.
ყველა დაბნეულია და გაურკვეველია. რამდენად გულწრფელია მაკრონის ახალი პოლიტიკა? არის თუ არა მისი ბოლოდროინდელი უარი უკრაინაში ჯარების გაგზავნის გამორიცხვაზე კიდევ ერთი სიურპრიზი, რაც მიუთითებს მის დაუოკებელ საჭიროებაზე დიპლომატიური შეტევისთვის?
და რამდენად არის მისი ახალი პოზიცია წმინდა პოლიტიკური?
ევროპული არჩევნების მოახლოებასთან ერთად, ულტრამემარჯვენე მარინ ლე პენი და ჯორდან ბარდელა, როგორც ჩანს, მზად არიან გაანადგურონ მაკრონისტები.
მაშ, იყენებს თუ არა ემანუელ მაკრონი უკრაინას მასსა და ოპოზიციას შორის ნაპრალის შესაქმნელად, რაც კონტრასტს ქმნის მის შეგნებულ მებრძოლობასა და ქალბატონ ლე პენს შორის, წარსულში მის ბუნდოვან თანამონაწილეობას მოსკოვთან ურთიერთობაში?