2025 წლის 22 ივნისს, გულის შეტევით გარდაიცვალა უკრაინაში მებრძოლი ქართველი პატრიოტი — ვანო ნადირაძე. იმ დღეს, ვანოს გულმა შეწყვიტა ცემა… გულმა, რომელიც სავსე იყო სიმამაცით, სიყვარულიით, რწმენით და თავდადებით. გულმა, რომელიც სამშობლოსა და თავისუფლებას უძღვნიდა თითოეულ დარტყმას.
ვანო ნადირაძე არ იყო მხოლოდ მებრძოლი — ის იყო ადამიანი, რომლის სული არასდროს დამორჩილებია ოკუპაციას. მან უარი თქვა ჩუმად ყოფნაზე მაშინ, როცა სხვა ქვეყანა ჩვენი მსგავსი ბრძოლისთვის სისხლს ღვრიდა. ის უკრაინაში გადავიდა, სადაც ფრონტის ხაზზე, რუსი ოკუპანტების წინააღმდეგ იბრძოდა. შორიდან იცავდა თავის ქვეყანასაც — იმიტომ, რომ ეს იყო საერთო ომი, საერთო ტკივილი და საერთო მტერი.
ვანოს ბრძოლა იყო ნებაყოფლობითი არჩევანი. ეს იყო არჩევანი სიჩუმისა და სიმართლის, შიშისა და სიმამაცის, გულგრილობისა და თანამეგობრობის შორის. მან აირჩია ბრძოლა, სიცოცხლის ფასადაც კი. და როცა მისმა ფიზიკურმა სხეულმა დაისვენა, მისი სული ამაღლდა — როგორც სიმბოლო თავისუფლებისა და ღირსების.
დღეს ვანო აღარ არის ჩვენთან, მაგრამ მისი მაგალითი ცოცხლობს ჩვენს გულებში. მან დაგვიტოვა არა მხოლოდ ხსოვნა, არამედ პასუხისმგებლობა — გავაგრძელოთ გზა, რომლის ნაწილიც თავად გახდა.
ცუდად გრძნობს თავს მიწა, რომელსაც ასეთ შვილებს კარგავს, მაგრამ ამაყია ცა, რომელიც მათ იფარებს.
შენ ხარ გმირი, ვანო. შენი სული — ნათელი, შენი საქმე — უკვდავი.
️ მშვიდობით, ვანო. საქართველო არასდროს დაგივიწყებს.