„აფხაზების ქართველებზე გამარჯვება“ — დამარცხებაზე ბევრად სამარცხვინოა!

აფხაზებს გონიათ: რადგან ქართველები გაგვაძევეს, საკითხი გადაწყვეტილია: დამტკიცებულია:
აბორიგენები არ ვყოფილვართ!
რაკი ასეა:
27 სექტემბერამდე ყოველდღე — არ დაგავიწყდეთ აფხაზ სეპარატისტებს „გამარჯვებულებს“ — მივულოცოთ „დღესასწაული“… და შევახსენოთ მიზნის „დამოუკიდებლობის სიხარულის“ მისაღწევად ჩადენილი „გმირობები“: უდანაშაულო ადამიანების — სრულიად გაუგონარი — ცხოველისთვისაც კი შეუფერებელი და უკადრისი — არაადამიანური წამება, კანონიერი მეპატრონეებისთვის სახლების წართმევა და შიგ ჩასახლება, სხვისი განძის დაუფლება და ნარკოტიკებში გაცვლა, ყველაფერი ღირსეულის გადათელვა და სამაგიეროდ უღირსობის გაბატონება, საკუთარი შვილების გულში ბალღამის ჩანთხევა და სამუდამო შიშისა და მკვლელობისთვის მზადების განაღდება, გამუდმებული გამოგონილი „მტრის ხატის“ წინააღმდეგ „ბრძოლის“ ფსიქოზი და ღამე შფოთიანი ძილი: „არა, არაო, მაგრამ იქნებ და „დაბრუნდნენ“… სხვა თავად უფრო კარგად იციან:
ნაირა კალანდიას ცოდვა ეყოფა დამნაშავეებს სამარადჟამოდ გადასაშენებლად: და კიდევ რამდენს მოუკლეს თვალწინ შვილი და პრესაში „შეეშალათ“ თუ „შემთხვევით“ ეს „ქართველებს“ დააბრალეს, როგორც აფხაზების წინააღმდეგ ჩადენილი გაუგონარი დანაშაული… ხვიჩიების ოჯახის ცოდვა რას გაახარებს ვინმეს. 14 წლის აფხაზ „გმირ“ სნაიპერს „სნაიპერობა“ რად უნდოდა ოთახში გამომწყვდეული დამფრთხალი ადამიანების მიზანში ამოღებას?.. უცოდველი მესხი-ჟვანიების ანგელოზების ტანჯვის ნახვით მათი მამის ცოცხლად კვდომა… და ამ სანახაობით „ტკბობა“… რომელი ერთი ვთქვა, რომლის დავიწყება შეიძლება ან ჩვენგან, ან მათგან — აფხაზების მიერ „დამოუკიდებლობის“ მიღწევის სანაცვლოდ?
ვაიმე…
მაპატიეთ, მხოლოდ უცებ რაც გამახსენდა ის დავწერე. ჩემს ირგვლივ რაც მოხდა ის მომივიდა აზრად, თქვენც არანაკლები გახსოვთ, ვიცი.
ნაირა კალანდია ჩემი კარის მეზობელი იყო, ლუბა ჩემია-მესხი მამაჩემის ბიძაშვილი, ხვიჩიები ჩემი მოსწავლეები და მათი მშობლები — თანამშრომლები. რა ვქნა?… ნუ ჩამქოლავთ, სხვაზე საუბარი წინაა… მაგრამ ეს ჭრილობებს ვერ გაგვიმრთელებს, ვერც მათ და ვერც ჩვენს ვაჟკაცებს ვერ გაგვიცოცხლებს და ტკივილის ცეცხლს — გეენად რომ ანთია ჩვენ გლებში — ვერ ჩააქრობს…
და მაინც „გამარჯვებულებს“ საჩუქრები მოვუმზადოთ, რათა „შეირგონ“ ზეიმი, რომელსაც სრულიად უდანაშაულო მსხვერპლების, ძალზე ხშირად უსაფლაოდ დარჩენილების, ღორების საჯიჯგნად დარჩენილების ხარჯზე სხვისი ფულებით იხდიან…
აფხაზეთი მათი საკუთარი მშობლიური და საყვარელი „მიწა“ რომ ყოფილიყო, ასე არ გაიმტებდნენ, საყვარელ ადგილებს ასე არ ეპყრობიან და ამჟამინდელი აფხაზეთის ყოფის ამსახველ კადრები არ მოვაკლოთ. გაუხარდებათ, ამისთვის ათეული წლები იბრძოდნენ და მიაღწიეს. „მისალოცია“ — აბა არ არის?…
მაშ დავლოცოთ:
სეპარატისტებს გაუმარჯოთ ისეთებს, როგორსაც ადამიანებისგან და უფლისგან ერთდროულად იმსახურებენ და უეჭველად მიიღებენ!
შეხვედრამდე — იმ დღემდე, როცა დავბრუნდებით და უმოკლეს ვადებში ავაყვავებთ „გამარჯვებული აფხაზების“ მიერ ფეხქვეშ გათელილ განადგურებულ, მოსაკლავად გამეტებულ, შეურაცხყოფილ, ლეჩაქმოხდილ, წმინდა ქეთევანივით ნაწამებ — გულში ხიშტგებგაყრილ, მკერდამოშანთულ, შეურაცხყოფილ… და მაინც მფეთქავს — ცოცხალს — დატყვევებულ სულთმობრძავ მზეთუნახავ აფხაზეთს!
მაგრამ ეს არასდროს მოხდება კვლავ სისხლისღვრის ფასად… საკმაოდ ვიწვნიეთ. აფხაზებისგან განსხვავებით ჩვენ სამართლებრივი ცივილური გზები ვიცით… მაგრამ უფრო კარგად ისტორიის ქარტეხილებს ვენდობით, რომლის თანახმად აფხაზეთი არაერთხელ ქცეულა მომხდურთა დავის საგანი, მაგრამ როგორც ღვთის საჩუქარი — ყოველთვის დაუბრუნდა დედა-საქართველოს!
Димитри Кипиани
დიმიტრი ყიფიანი წერს:
დღეს აფხაზები უკიდურესად მტკივნეულად რეაგირებენ იმაზე, რომ ჩვენ აფხაზეთის ომს 1992-1993 წლებში რუსეთ-საქართველოს ომს ვუწოდებთ. მათ ტვინი ისე ამოურეცხეს, ჰგონიათ, რომ სწორედ ეთნიკურმა აფხაზებმა დაამარცხეს საქართველოს შეიარაღებული ძალები და გააძევეს აფხაზეთიდან არასეპარატისტული მოსახლეობა … თუმცა, ყუბანიდან და KGNK– დან (მთიანი კავკასიის ხალხების კონფედრაცია — ორგანიზაცია, კავკასიის ხალხების გასაერთიანებლად მოწოდებული 1980 წელს დაწყებული რეინტეგრაციის პროცესებით, დაკავშირებული კავკასიის რესპუბლიკების საბჭოთა კავშირის შემადგენლობაში. შექმნილი 1989 წელს. 1992 წლიდან სიტყვა „მთიანი“ მოაშორეს და მათი სახელით ქ.ჩ) აფხაზეთში მეომარ ათასობით რუსზე რომ არაფერი ვთქვათ, აქ მოცემულია რუსეთის შეიარაღებული ძალების საბრძოლო ნაწილების მცირე ჩამონათვალი, რომლებიც რუსეთის მხრიდან მონაწილეობდნენ აფხაზეთში საქართველოს წინააღმდეგ ომში.
აფხაზებს ჰგონიათ, რომ სწორედ მათი დამოუკიდებლობისთვის გაიღო ასეთი მსხვერპლი და ხარჯი რუსეთმა და რეგულარული არმია გამოიყენა საქართველოს დასამარცხებლად. ვერ ხვდებიან, რომ მათი ბოღმიანი და მტრული განწყობილებით ისარგებლა რუსმა და ქართველებისთვის ჯოჯოხეთის მოწყობის ხარჯზე „ბედნიერი“ გახადა — „დამოუკიდებელი“ ცხოვრება მოუწყო აფხაზებს.

დახედეთ აფხაზეთში ომამდელ და ომის შემდგომი დრანდის, გაგრის, ტყვარჩელის, სოხუმის სურათებს. აფხაზებს რომ გამარჯვება ჰგონიათ და „პომპეზურად“ ზეიმობენ — ნორმალური ადამიანისთვის ის — დამარცხებაზე ბევრად უარესია! ამიტომ, ყოველი წერილი, რომელიც ამას ადასტურებს, მაქსიმალურად უნდა იყოს გაზიარებული, რათა მთელმა მსოფლიომ ნახოს, ყველამ გაიგოს, სადაც ხელი მიგვიწვდება:
ჩემო კარგებო, ეს ყველაფერი ფაქტობრივად სამხილებია, რომელსაც ნებისმიერი სამართლიანი სასამართლო ქართველების გასამართლებლად სრულიად საკმარისად მიიჩნევდა, მორალურ სიმართლეზე რომ არაფერი ვთქვათ…

აქ შემოთავაზებული მასალა ცალსახად ამტკიცებს:
აფხაზეთში საქართველოს რუსეთთან ბრძოლის დროს ქართველებმა დაამტკიცეს, რომ უძლეველები არიან: რომ არა „განიარაღებად“ ცნობილი მოტყუების ხერხი, როცა მხოლოდ ქართველები დატოვეს უიარაღოდ, როცა თავად გამალებით იარაღდებოდნენ, რადგან სხვაგვარად ქართველებს ვერავინ მოერეოდა… თუნდაც მშივრებს და თუნდაც დამარცხებისთვის შეგნებულად გამეტებულებს. ისინი უსაყვარლეს სამშობლოს, საკუთარ სახლ-კარს იცავდნენ, მართლები იყვნენ ღვთის და კაცის წინაშე …
ჩვენს თანამემამულეს, ომის უშუალო მონაწილეს, ქვეყნის სიყვარულით გულანთებულ — დიმიტრი ყიფიანს გაწეული დიდი შრომისთვის მადლობის თქმა არ სჭირდება, მის მიერ მოპოვებული მასალების გაზიარებაც იკმარებს.
მადლობა თქვენ ყველას, ვინც თვალ-ყურს ადევნებთ ჩვენი აფხაზეთის მდგომარეობის ამსახველ დოკუმენტებს და ჩვენთან ერთად წუხხართ, რადგან ჯერჯერობით სხვა არაფერი შეგვიძლია.
ჩათვალეთ, რომ ყოველი მსგავსი მასალის გაზიარებით თითო მოკრძალებულ ნებიჯს დგამთ აფხაზეთისკენ მიმავალ გზაზე…
დიახ, ერთი ნაბიჯით მიზანთან ვერ მიხვალ, მაგრამ სვლის დაწყება შეიძლება…
მაშინ წინ!
ჩვენს წინ არის დიმიტრი ყიფიანის მიერ მოწოდებული მასალიდან ძალიან მცირე მოცულობის ჩამონათვალი, საიდანაც ჩანს, თუ ვის, რამდენს და სადაურებს ებრძოდნენ სრულიად განიარაღებული ჩვენი ვაჟკაცები:
დასახელება:
186 -ე საინსტრუქტორო საშტურმო — საავიაციო პოლკი სამხედრო ნაწილი: 10135 მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც აფხაზეთში გადაისროლეს: ბუტურლინკას აეროპორტი, ვორონეჟის რეგიონი, რუსეთი. აფხაზეთში გადასვლის თარიღი: 01.09.1992 წ სარდლობა 1992-1993 წლებში. მეთაური — პოლკოვნიკი ალექსანდრე გოლოვინი, შტაბის უფროსი — პოლკოვნიკი ნ. მალკოვი შეიარაღება:
14 თვითმფრინავი: SU-25, # 02, 25, 27, 31, 35, 39, 41, 47, 49, 53, 55; სუ -25 UB # 14, 30, 52
შენიშვნა: განხორციელდა 231 სახის ფრენა. 170 სახმელეთო სამიზნეების დარტყმებისთვის და 61 საჰაერო დაზვერვისთვის. ჯგუფში შედიოდნენ პოლკოვნიკები ალ. გოლოვინი, ევგენი პეტროვიჩ სოკოლოვი, ვალერი იურიევიჩ კრავცოვი, პოდპოლკოვნიკები პ.დ. ალექსანდრეკო, ვ.პ. ბონდარევი, ლ.ნ. კოვალენკო, მაიორი ვ.გ. შუშპანოვი, ალექსანდრე ივანოვიჩ ტრიპოლევი, გენადი ა. სმოროდინი, მ.კ. კლიმოვი, ი.ვ. ტოლკაჩევი, ვ.ა. ტიულევი, ს.ი. კალიბერდა, ი. — სეპარატისტების მიერ «ლეონის» ორდენით არის დაჯილდოვებული). დასახელება: 461 -ე თავდასხმის საავიაციო პოლკი სამხედრო ნაწილი: 22290 მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც გადაისროლეს: კრასნოდარი, რუსეთი. აფხაზეთში გადაყვანის თარიღი: მოზდოკიდან გადატანილი ტექნიკა, პერსონალი მონაწილეობდა საბრძოლო მისიებში 1993 წლის იანვრიდან.
შეიარაღება: 8 SU-25 თვითმფრინავი (1993 წლის იანვარი), 9 სუ -25 თვითმფრინავი (03/01/1993)
შენიშვნა: ლეიტენანტივ.ფ. გონჩარენკო, პოლკოვნიკი ი.ნ. ინკოვი, მ. ვლად პავლოვი, ა.ა ტურბინი, ს.ნ. ა. ზენოვი, მაჯორ აბრამოვი, ი.ლ. ზუბკოვი, ს.ნ. გოლოვანოვი, ალექსანდრე მიხეილის ძე კოშკინი (შესრულებული აქვს 40 საბრძოლო ფრენა აფხაზეთში; მიხეილ ვიქტორის ძე ნუშტი; მიხეილ ვიქტორის ძე პავლოვი, კაპიტანი ედუარდ ვალერის ძე პოჟარსკი (ბოლო ოთხს მიენიჭათ „ლეონის ორდენები“). 1993 წლის ივნისში, რუსეთის ფედერაციის საჰაერო ძალების მთავარსარდალმა, არმიის გენერალმა ვ. მიხაილოვმა ბომბორას აეროდრომზე პოლკს მიანიჭა ტიტული — «წითელი ძაღლები».
სახელი: 529 -ე მოიერიშე საავიაციო გამანადგურებელი პოლკი სამხედრო ნაწილი: 74545 მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც იგი გადაისროლეს: გუდაუთა, აფხაზეთი შეიარაღება: თვითმფრინავი Su-27 24 ერთეული.
სახელი: 562 -ე მებრძოლი საავიაციო პოლკი სამხედრო ნაწილი: 15414 მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც გავიდა: კრიმსკი, კრასნოდარის ტერიტორია, რუსეთი.
შენიშვნა: საბრძოლო ფრენიდან დაბრუნებისას 11.11.1992 წელს გუდაუთის მახლობლად კატასტროფა განიცადა სუ-27, რომელსაც მართავდა კაპიტანი ა. სნესარიანი. პილოტი დაიღუპა.
დასახელება: 797 -ე სასწავლო საავიაციო პოლკი სამხედრო ნაწილი: 19104 წ მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც გავიდა: სოფელი კუშჩევსკაია, კრასნოდარის ტერიტორია, რუსეთი.
აფხაზეთში გადასვლის თარიღი: 1993 წლის მარტი სარდლობა 1992-1993 წლებში: ალექსეი რიაბინოვი. შეიარაღება: თვითმფრინავები Su-27SK და Su-27P 6 ერთეული.
შენიშვნა: 03/19/1993 თვითმფრინავი სუ -27 No11 მაიორი ვაცლავ შიპკოს კონტროლით სოხუმის რაიონის სოფელ ოდიშში ჩამოვარდა, პილოტი დაიღუპა.
დასახელება: 55 -ე ცალკეული შვეულმფრენის პოლკი სამხედრო ნაწილი: 35666 მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც გადავიდა: კორენოვსკი, კრასნოდარის ტერიტორია, რუსეთი.
აფხაზეთში გადასვლის თარიღი: 1992 წლის სექტემბერი.
შეიარაღება: ვერტმფრენები Mi-24 შენიშვნა: მფრინავებს შორის: რიაფაგატ მახმუტოვიჩ ხაბიბულინი, ევგენი მიხაილოვიჩ ფედოტოვი. დასახელება: 325 -ე სატრანსპორტო და საბრძოლო ვერტმფრენის პოლკი სამხედრო ნაწილი: 31752. მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც გადაიყვანეს: სოფელი ეგორლიკსკაია, როსტოვის ოლქი, რუსეთი.
აფხაზეთში გადასვლის თარიღი: 1992 წლის 19 აგვისტო სარდლობა 1992-1993 წლებში: მეთაურის მოადგილე სერგეი პოდპრუგინი შეიარაღება: ვერტმფრენები Mi-8 შენიშვნა: ტყვარჩელიდან მფრინავი Mi-8T N03 ვერტმფრენი ჩამოაგდეს 12/14/1992 წელს.
დასახელება: 81 -ე სამხედრო სატრანსპორტო საავიაციო პოლკი სამხედრო ნაწილი: 48231 მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც გავიდა: ივანოვო, მოსკოვის რეგიონი, რუსეთი.
აფხაზეთში გადასვლის თარიღი: 1992 წლის აგვისტო ბრძანება 1992-1993 წლებში: პოლკოვნიკი ალექსანდრე იურიევიჩ ზაიცევი.
შეიარაღება: თვითმფრინავი An-22 («ანტეი») შენიშვნა: 1992 წლის აგვისტოში, პოლკის თვითმფრინავმა განახორციელდა ჯარების და იარაღის გადაყვანა აფხაზეთში.
დასახელება: მე -5 საზენიტო სარაკეტო ბრიგადა სამხედრო ნაწილი: 74429 მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც გავიდა: ივანოვოს რეგიონი, რუსეთი. აფხაზეთში გადასვლის თარიღი: 1993 წ სარდლობა 1992-1993 წლებში: პოლკოვნიკი სერგეი ვალერიევიჩ ოლეინიკი (1989 — 1998) შეიარაღება: კომპლექსები «Buk-M1» შენიშვნა: გუდაუთის დაჯგუფების საჰაერო თავდაცვის უზრუნველყოფა.
დასახელება: 21 -ე ცალკეული სადესანტო ბრიგადა სამხედრო ნაწილი: 31571 მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც გავიდა: ქუთაისი, საქართველო.
აფხაზეთში გადასვლის თარიღი: 1992 წლის აგვისტო სარდლობა 1992-1993 წლებში: ბრიგადის მეთაურის მოადგილე იური ემ. შეიარაღება: მე -2 და მე -3 საჰაერო სადესანტო ბატალიონები.
დასახელება: 345 -ე გვარდიის ცალკეული საპარაშუტო პოლკი სამხედრო ნაწილი: 63368; მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც გადავიდა: განჯა, აზერბაიჯანი. აფხაზეთში გადასვლის თარიღი: 15.08.1992 წ. სარდლობა 1992-1993 წლებში: პოლკის მეთაური — პოდპოლკოვნიკი ევგენი დემინი.
დასახელება: 76 -ე გვარდიის საარტილერიო პოლკი 76 -ე გვარდიის საჰაერო სადესანტო ჩერნიგოვის „წითელი ბანერი“, სუვოროვის დივიზიის ორდენი სამხედრო ნაწილი: 45377 მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც გადავიდა: ფსკოვი, რუსეთი. აფხაზეთში გადასვლის თარიღი: 1993 წლის მარტი სარდლობა 1992-1993 წლებში: მცველები. პოლკოვნიკი ა.ვ. კირეევი (1992-1995) შეიარაღება: ჰაუბიცის ბატარეის პოლკი.
დასახელება: საჰაერო სადესანტო ძალების 218 -ე ცალკეული ბატალიონი სამხედრო ნაწილი: 48427 მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც გადაიყვანეს: დათვის ტბები, მოსკოვის რეგიონი, რუსეთი. აფხაზეთში გადასვლის თარიღი: 1992 წლის დეკემბერი სარდლობა 1992-1993 წლებში: მეთაური — ლეიტენანტი პოლკოვნიკი ვიქტორ კოლიგინი.
შენიშვნა: 03/31/1993 სოხუმში ლეიტენანტი ალექსანდრე ნიკოლაევიჩ სიტნიკოვი დააკავეს და სისხლის სამართლის პასუხისგებაში მისცეს ჯაშუშობის ბრალდებით. დაჯილდოვებულია სეპარატისტების მიერ „გამბედაობის ორდენით“.
დასახელება: 901 -ე ცალკეული საჰაერო თავდასხმის ბატალიონი. სამხედრო ნაწილი: 49138 მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც გავიდა: სოხუმი, აფხაზეთი სარდლობა 1992-1993 წლებში: მეთაური — პოლკოვნიკი ვ.კრასოვსკი შეიარაღება: რაოდენობა — 598 ჯარი.
შენიშვნა: საომარი მოქმედებების დაწყებიდან 4 დღის შემდეგ, რუსეთის ფედერაციის გენერალური შტაბის დირექტივით No314/3/045-Sh, ბატალიონი ამოღებულ იქნა ZakVO– ს დაქვემდებარებიდან და გადაეცა საჰაერო სადესანტო ძალებს (სახელის გადარქმევით — 901 -ე ცალკე მედესანტე ბატალიონში).
დასახელება: მთავარი დეპარტამენტის მე -24 სეისმური ლაბორატორია 12 სამხედრო ნაწილი: 14098 მუდმივი განლაგების ადგილი საიდანაც იგი გადაიყვანეს: სოფელი ქვემო ეშერა, სოხუმის რაიონი, აფხაზეთი. სარდლობა 1992-1993 წლებში: განყოფილების მეთაური — ვასილი სისოევი.
შენიშვნა: დანაყოფის ტერიტორია არის ერთობლივი განლაგების ადგილი და რუსული დანაყოფების და სეპარატისტების პოზიცია.
დასახელება: შავი ზღვის ფლოტის 810 -ე საზღვაო პოლკის 888 -ე ცალკეული სადაზვერვო ბატალიონი. სამხედრო ნაწილი: 63963 მუდმივი განლაგების ადგილი / საიდანაც გავიდა: სევასტოპოლი, უკრაინა. აფხაზეთში გადასვლის თარიღი: 1992 წლის დეკემბერი სარდლობა 1992-1993 წლებში: პოლკოვნიკი ვ. კორნეევი.
შეიარაღება: კომბინირებული სადესანტო თავდასხმის კამპანია და სპეცდანიშნულების სადაზვერვო ნაწილი. (რომელზეც სრული ინფორმაცია თუ არა, მეტად მნიშვნელოვანი მაინც ჩვენს ხელშია… იმ დროს რუსეთში დაზვერვას და საერთოდ „კგბ“ს პუტინი მართავდა და არა რუსი ხალხი).

ინფორმაცია საჯაროა, მის ნახვაზე ყველას მიუწვდება ხელი.
ვფიქრობ, დიდი „სურათის“ ნათლად წარმოსადგენად ეს მცირე ჩამონათვალიც საკმარისია.

ქეთევან ჩემია